'nJoy Media / teksten /  artikelen

Ennstal Classic & Race Car Trophy - Gröbming (A)

9 t/m 12 juli, 2014

Evenementen Buitenland

 

© 2014 ‘nJoy Media

 

In een jaar kan veel gebeuren, maar daar sta je niet altijd even nadrukkelijk bij stil. Als je een jaar ergens niet geweest bent en je keert terug sta je niet zelden verstelt van de veranderingen. Bij de Ennstal ben ik altijd een dag eerder om even bij te komen van de reis en die dag gebruik ik voor verkenning en accreditatie. En ook dit jaar bij de Ennstal, waar in 2013 al veranderingen werden geconstateerd inzake het scruteneering afname punt en dergelijke, werden wederom wat veranderingen waargenomen. Ik was met stomheid geslagen toen ik constateerde, dat de garage -waar voorheen altijd de technische keuring werd afgenomen- geheel van de aardbodem was verdwenen, inclusief de achter - en rondom liggende gebouwen.

 

 

Gröbming...

Dan ben je gewoon even stil... Op de foto hier boven: links -voor de dennen- waren garageboxen met smeerputten en links daar in het hoekje stond een mobiele bar met koffie, water en bier, maar ook een eenvoudig broodje. Altijd gezellig daar even met bekenden bij te kletsen. Daar tegenover waren de boxen met geavanceerde meetapparatuur, waar nu de houten pallets liggen. Hier werd van alles gemeten en gecheckt en werd menige discussie gevoerd, maar altijd ingetogen. Als je daar tussendoor liep en achterom door liep -voorbij het op de achtergrond liggende witte gebouw met als laatste een wasruimte- was het altijd spannend wat je aan zou treffen... Daar zag ik bijv. mijn eerste Porsche Panamera, maar ook prachtig gerestaureerde klassiekers, die overigens niet deelnamen. Daar stond Juta Roschmann in voorgaande jaren haar Ferrari 250 GT te wassen en werd er in een van de boxen vaak nog aan een auto gewerkt. Ook stond er onder de afdakjes troep en was het terrein rommelig, maar dat maakte het speciaal ! Jammer dat dit alles weg is, maar ach... veranderingen moeten een kans krijgen om te kunnen antwoorden op de vraag of de verandering ook een verbetering was. Tegenover het nu braak liggende stuk grond stond dan de witte "partytent" waar de stickers werden geplakt... Nu gebeurd dit alles in grote tenten nabij de nieuwe school.

 

Nog altijd wordt verschrikkelijk moeilijk gedaan over de route. In plaats van een paar exemplaren extra te drukken voor de pers, die daar behoefte aan heeft worden fotografen en TV-ploegen nu afgescheept met een uitdraai van Google-maps®, waar net niets op is te zien. Wel jammer, want het zou een hoop gedoe schelen. Ook dit jaar werd door de lieftallige dame weer foutieve informatie gegeven. Nu over een van de special stages van de Race Car Trophy. Het verschil was zo'n 40 km...! Verder verloop de accreditatie gladjes en wordt alles uitgereikt. Buiten is het weer wennen...

 

 

Verkenning...

De verkenning wordt voortgezet en allereerst wordt even gekeken bij de tenten die merendeels nog in aanbouw zijn. Vervolgens wordt gadegeslagen hoe de tribunes en dergelijke worden opgezet en dit jaar gebeurde dat weer net even efficiënter dan voorgaande jaren, veroorzaakt door voortschrijdende verbeteringen aan allerhande apparatuur en uitrusting. Kleine stukjes van de route die bekend zijn (!) worden verkend en beoordeeld. De volgende dag wordt dat voortgezet en gekeken toe de technische keuring verloopt. Dit alles kan de goedkeuring wegdragen al blijft het gemis aan de sfeer van weleer. ‘s Middags wordt van de gelegenheid gebruik gemaakt om de Dachstein Alpenstrasse te bezoeken, in de veronderstelling dat de race Car Trophy daar zou rijden. Helaas, dit zou op de Tauplitzalm gebeuren, zoals gezegd 40km naar het oosten. De Alpenstrasse was het bezoeken waard en een volgende keer bezoeken we met de gondel de spits met hoogste hangbrug van Europa. De Tauplitzalm kon er niet tippen qua schoonheid en we besloten om vrijdags naar het vliegveld te gaan. Op het terrein van de scruteneering werden de gebruikelijke zaken waargenomen. In de verschillende tenten was wel een ontspannen sfeer te bespeuren en men was vrolijk, ondanks het mindere weer.

 

Gentlemen…, start your engines…!

De start was -zoals gebruikelijk- op de Stoderzinken en de tijd zou best was later kunnen. Heel vroeg in de morgen wordt de Stoderzinken voor alle verkeer afgesloten en kan er -behoudens bikers en wandelaars- niemand meer naar boven. Kan ook niet, want de deelnemers moeten er van op aan kunnen, dat zij geen tegenliggers tegen kunnen komen en voluit kunnen rijden. Sommige doen dat erg letterlijk! Om kwart over acht wordt de eerste auto -de Hispano Suiza H6 Chapron (6,6ltr) waargenomen op zo’n 650 meter voor de finish. Er volgen nog wat zware jongens, zoals Bentley, een speciale racer van Ford, Bentley, Buick en Lagonda alvorens de Rolls Royce Phantom 1 in een wolk van stoom naar boven kwam blazen met zijn bijna 8ltr motor… Heel apart was om de Pontiac Streamliner naar boven te horen komen, bijna geruisloos… Heel bescheiden kwam na lang wachten de zeer bijzondere Ferrari 250 GTO (Lord Irvine Laidlaw uit Schotland) omhoog. Iedereen die je sprak was verrukt van zijn aanwezigheid. In antwoord op een vraag tijdens de finale op zaterdag gaf hij aan, dat dit soort auto naar buiten moesten de weg of het circuit op. Daar waren ze voor gemaakt.

 

Buiten spelen…

Om tien voor tien ging de 0”-Porsche omhoog en konden zij, die dat wilden, naar beneden voordat de start van de Geolyth Proloog zou beginnen. Deze zou de deelnemers via Assach, Radstadt en Mautendorf naar Natuurpark Nockalm brengen en daar reden de auto’s deels in de wolken, in de mist, in de wind, de regen en de kou. Vervolgens zou het via Murau naar de Red Bull Ring gaan. Na hier de nodige rondjes te hebben gedraaid zou men via de Sölkpass terugkeren naar Gröbming, waar de eerste om een uur of zeven in de avond werden verwacht. Op de Sölkpass was het eigenlijk prima weer -al was het misschien iets te koud- en niet te druk met auto’s e.d., want die “vervuiling” is oh zo hinderlijk. Denk eens aan de macho’s in de “dikke bakken”, die heel dicht op de deelnemers kruipen…: “kijk ‘es wat ik kan en durf…”. Een mooie foto wordt dat niet en wat zal de bestuurder er van vinden, constant naar een paar koplampen loeren in zijn spiegel… Onderstaand enkele foto’s van de zuidkant van deze locatie, die in de zon werkelijk prachtig en bijzonder veelzijdig is, met name aan de noordkant… Helaas zagen we na enkele auto’s #18 Morgen Threewheeler passeren, maar de volgende dag reed de equipe Hohenbichler en Bachler weer gewoon mee.

 

Intermezzo…

Op de vrijdag werd de Marathon niet gevolgd, maar gestart op het vliegveld van Niederöblarn. Het vliegveld ligt een paar kilometer ten oosten van Gröbming en is ook voor shoots een gewilde locatie. De ochtend rustig aan gedaan en tegen het eind richting vliegveld gereden, waar de deelnemers aan de Race Car Trophy om een uur of twee zouden starten, waarbij het o.a. ging om de hoogste snelheid na de ronding aan het eind van de startbaan, over een lengte van 60 meter of zo. #41 Lancia 037 Rallye Evo 2 met Alexander en Florian Deopito (A) haalden de hoogste snelheid op dit stuk, maar de topsnelheden lagen ver  boven de 200km/uur.

 

Na de eerste ronde werd het territorium verlegd naar Pürgg-Trautenfels, een klein pittoresk plaatsje in het Buchwald in de buurt van Steinach. Het was even zoeken naar een locatie en na verloop van tijd bleek het plaatsje behoorlijk potentieel te hebben, vertaald in ede nadrukkelijke aanwezigheid van meerdere fotografen- en video-teams, die elkaar ook nog eens flink in de weg stonden, terwijl je honderd meter verderop in een prachtige omgeving alleen stond ! Het ritje er naartoe was de moeite waard en het werd een latertje…

 

Zinderende eindsprint…

Op zaterdag wordt de Grand Prix van Gröbming verreden, sinds 2013 voorafgegaan door de presentatie - en enkele ronden van de Race Car Trophy. Hierbij gaat het niet alleen om de auto’s, maar ook om de genodigde celebraties, uitgenodigd door organisatie of sponsoren. Zo zien we in de Jaguar C-type Sir Stirling Moss (85), een begrip in de autowereld. We begroeten Jacky Ickx (69), tussen 1966 en 1985 een van de briljantste en veelzijdigste autocoureurs met veel formule 1 ervaring, won zes keer Le Mans en in 1983 Parijs-Dakar. Hij woont in Monaco…In een Porsche 718/8 RS Spyder zien we Walter Röhrl (67) rondblazen… Röhrl werd 2 keer rally-wereldkampioen. Bij het ontbijt kwam ik bijna elke morgen Rauno Aaltonen (76) -speciaal uit Finland ingevlogen-  tegen, die de laatste jaren de Ennstal Classic slecht in een Austin Mini Cooper S uit 1972 , met dit jaar een 9de en vorig jaar een 15de plaats. Maar de auto’s zijn net zo belangrijk… zeker voor de toeschouwers, want die zullen over het algemeen ver van genoemde heren blijven en de jongelui van nu kennen de heren wellicht niet eens… De Mustang (4,7ltr) en Bizzarini (4,7ltr) worden overstemd door  de McLarens met 7,6ltr en 8,8ltr die het op hun beurt opnemen tegen de CanAm Lola met 8,3 ltr onder de kap. Dit fraais jaagt allemaal door het kleine Oostenrijkse stadje Gröbming en kondigen de Grand Prix finale aan, dit jaar met 195 deelnemers.

 

Uit het deelnemersveld van de Grand Prix van 197 volgen uiteindelijke 185 klasseringen. De Nederlanders Michael en Nico Koel (Epoche IV) eindigden met hun Porsche 911 uit 1965 op een uitstekende 20ste plaats en zij waren daar zeer content mee ! Wellicht een top tien plaats volgend jaar…? ‘nJoy Media is er weer bij voor de foto’s en verslag.

 

 

 

 

 

FOTO GALLERIE                                                  ENNSTAL CLASSIC & RACE CAR TROPHY