Organisatie personeelsfeest draait uit op 2 Mercedessen…, uit 1950!

 

Tekst en foto’s: ‘nJoy Media - Henk J. Brouwer - Paul en Tim.

 

Als docent werktuigbouwkunde aan het Graafschapcollege in Doetinchem was Paul de aangewezen persoon -samen met enkele collegae- het personeelsfeest van het jaar te organiseren. Uiteindelijk resulteerde dit in de restauratie van een Mercedes Benz 170S. Het resultaat van de restauratie van zijn buurman Jan had iets in Paul losgemaakt. Een verslag van een tijdrovend, maar oh zo prachtig project.

 

We schrijven voorjaar 2002, toen Paul op een mooie dag naar zijn buurman Jan ging om kersen te kopen voor het feest. Jan maakte dit altijd kenbaar door een groot uithangbord en toen ik bij hem kwam met de vraag of hij ze nog had knikte hij instemmend. Er werd wat algemeen heen en weer gekletst, toen Jan me vroeg of ik zijn gerestaureerde Mercedes wilde zien: een 170D uit 1950. Nieuwsgierig volgde ik hem en had geen idee wat me te wachten stond, maar als techneut was ik erg benieuw naar wat hij me zou laten zien. Secuur als Jan is, stond zijn oldtimer volledig afgedekt onder een deken te wachten op bewonderende blikken. Wat ik zag valt moeilijk te omschrijven, maar 1 ding was zeker… ik werd direct gepakt door het model met zijn prachtige ronde vormen en twee kleuren. Ik was diep onder de indruk en vond hem erg sexy. Dit enthousiasme waarnemend, vertelde Jan me direct dat hij er nog 2 te koop had en vroeg Paul of het misschien iets voor hem was. Paul ging totaal verward naar huis terug…., maar wel met kersen!

 

Eenmaal thuis gekomen waren de kersen snel vergeten. De Mercedessen bleven Paul door het hoofd spoken. Misschien was het iets om op school te gebruiken? Er werd thuis direct aan de keukentafel overleg gevoerd met zonen Tim en Jasper (18 en 21 jaar). Daarna kwam het volgende “obstakel” Jikke, de vrouw van Paul. Zij liet het echter geheel over aan Paul, al vroeg zij zich af waar de energie vandaan moest komen. Nee, veel fiducie had ze niet in de koop van een “hoop roest”, die uiteindelijk een Mercedes zou moeten worden. De keus “Mercedes” was geheel willekeurig, maar Paul had wel iets met de “Deutsche Gründlichkeit” en de manier waarop de Duitsers de techniek toepaste, mede opgepakt tijdens zijn Duitse stageperiode in de verwarmingstechniek. Vroeger -zijn vader was boer- hadden ze thuis geen Mercedes gehad. Nadat alles de revue was gepasseerd werd de volgende dag de koop beklonken, inclusief CO-2 lasapparaat, want die zouden zij beslist nodig hebben.

 

Op een regenachtige zaterdag werd alles naar het huis van Paul vervoerd. Twee koetswerken, losse onderstellen en kisten en dozellerhande onderdelen. Eerst diende dit alles grondig geanalyseerd te worden om te bepalen wat ze uiteindelijk in huis hadden gehaald. Er ontbrak van alles, zoals klokken, remmen en het sluitwerk, maar ook delen die niet meer te gebruiken waren moesten opnieuw worden opgescharreld of gemaakt. Was de benzinemotor van deze 170 gereviseerd en dus redelijk compleet, de deuren waren zo’n 15 cm vanaf de onderkant weggerot, maar Paul liet zich niet uit het veld slaan en zag er absoluut wat in, met steeds die prachtige Mercedes van Jan in het achterhoofd: zo mooi kan zij worden! Jan was dan ook onze vraagbaak en regelmatig gingen we kijken hoe alles precies moest komen te zitten: een enorme steun.

 

Om aan ontbrekende onderdelen te komen en kapotte te vervangen zijn we op heel wat beurzen geweest en hebben menig particulier -die wat te koop had- met een bezoek vereerd. Zo misten we o.a. steuntjes voor de zonneschermen -die we overigens uiteindelijk zelf maar hebben gemaakt- en dashboardklokjes, het koppelstuk van de stuuroverbrenging van de stuurstang naar het stuurhuis en de grill. En zo kom je welhaast automatisch in een heel andere wereld terecht. Een wereld van “Staufige Figuren” die ons niet zelden meewarig lieten lachen als we hoorden dat zij inmiddels al zo’n 10 jaar bezig waren met een restauratieproject en nog niet eens halverwege. Nou…, dat waren Paul en Tim dus echt niet van plan…

 

In de zomer van 2002 werd allereerst begonnen met de restauratie van de deuren. Gebruikmakend van het enthousiasme van zoon Tim en de faciliteiten op de school van Paul, werden daar kraagjes gezet en werden de stukken opnieuw in de deuren gelast. Natuurlijk duurde het even voordat de eerste -geheel naar het zin- klaar was, maar de rest ging er rap achteraan. De 170S is uitgerust met trommelremmen voor en achter en de oude remcilinders waren behoorlijk verrot. Deze hebben we zelf helemaal opgeknapt, door ze uit te boren en te ruimen tot een officiële maat. Daarna zijn ze uitgehoond en werden overmaats zuigers geplaatst. Een ander probleem was de achterkant van het koetswerk. Deze was helemaal weg, dus we konden flink aan de bak. We hebben een straler gezocht die de deuren, koplampen, koetswerk en de voor- en achterspatborden zou stralen en in de epoxyhars zou zetten. In de tussentijd hadden we contact gezocht met een vakkundig autospuiter: Dick Methorst. Hij heeft ons letterlijk alle kneepjes van het plamuurvak bijgebracht en op de eerste deur is dan ook heel wat plamuur op - en weer af gegaan, maar uiteindelijk lukte het en ontdekten we dat iedereen een auto strak maakt op zijn eigen manier en met gebruikmaking van zijn eigen gereedschappen. Bij ons was het allemaal ambachtelijk schuren en… alles met “het handje”, net zo lang tot we tevreden waren en dat zijn we niet zo snel.

 

Na verloop van enige oefening ging het plamuren dan ook steeds beter en beter en Paul kreeg er zelfs lol in. Uiteindelijk werd zo de auto helemaal “strak gemaakt” en het moet gezegd: de ronde spatborden waren een kunststukje apart en Bert -de man die onze Mercedes 170S zou spuiten- gaf ons dan ook een welgemeend compliment. Over de hele auto was geen “del” te voelen en dat betekende voor Paul en Tim weer een stimulans om door te gaan. “Als je nog eens tijd hebt, mag je er voor mij een paar strak maken…, ik heb er nog een paar staan”, zei Bert. “Uhh…, voorlopig even niet Bert. Bedankt!”, was onze reactie. Voorlopig hadden wij nog werk genoeg te doen aan ons eigen project. Vervolgens werd de auto in de spuitplamuur gezet en thuis helemaal uitgeschuurd. Ik kan je vertellen, dat hij dan echt super, super strak wordt. Daarna  nog primer er overheen en dat weer geheel met water uitschuren voor de laatste krasjes. Daarna werd de auto gespoten in een kleurcombinatie, die door mijn vrouw Jikke was uitgekozen. Vrouwen zien nu eenmaal beter kleur en hebben er doorgaans ook meer mee. Al met al nog een heel spannend onderdeel van ons totale project, maar dit vakwerkje lieten wij over aan André, onze autospuiter en dat hij een geweldige klus heeft geklaard wordt bewezen door het eindresultaat. En de kleuren…? Een schot in de roos!

 

Het chroomwerk was het volgende onderdeel waar Paul en Tim zich op stortten en zij vinden zichzelf daarin 2 specialisten, omdat zij met metaal wel om kunnen gaan. Thuis kunnen we zilver solderen en hebben allerlei trucks om het ijzer en messing als een spiegel zo glad en strak te krijgen. De firma Latour heeft het verchromen voor ons gedaan en ook zij hebben een prima job afgeleverd. Met een nieuwe kabelboom uit Duitsland kon de montage beginnen en vier nieuwe banden met “ingegoten wit” maken de auto helemaal af. Tot slot moest de bekleding nog gedaan worden en dit is op een geweldige manier uitgevoerd door John van Londen uit Vorden, voor een alleszins redelijke prijs. Tenslotte dreunplaten in de deuren en op de bodem en geluiddempend materiaal onder de motorkap en in de kofferbak… Na 4 jaar kon ons “beestje” de weg op. Een project, dat zo onverwacht was gestart, kwam tot een eind…

 

En ja…, de huidige jeugd heeft niet zo veel met een krakende “Beckerradio”…, dus werd er een “funkelnagelneue” MP3-speler geïnstalleerd, nog wel even omgezet van 6v naar 12v en alles werd onder het houten schild op het dashboard weggewerkt, met dubbele speakers in de voor en achterdeuren. En geloof me… het is echt kicken om in deze auto te rijden en te luisteren naar de blues van Gerry Moore en BB King op de achtergrond. De Mercedes ziet er stralend uit. Bouwjaar 1950 en dan te bedenken dat ik zelf van 1948 ben. Deze auto rolde toen ik 2 jaar was van de lopende band, toen al met een centraal smeersysteem. Af en toe neem ik de Mercedes mee naar mijn school en de studenten kijken halfverdoofd als de motorkap open gaat en ik de motor stationair laat draaien. Verzorgde Jikke in al die tijd ons op tijd van een natje en een droogje, gedurende al die tijd deed mijn andere zoon Jasper trouw de boekhouding en vertelde ons keer op keer hoe hard de cijfers er bij lagen. ”Daarnaast is het een heel leuke ervaring te ontdekken wat de sterke kanten van je eigen kinderen zijn en welke klus ze leuk vinden om te doen”, vervolgt Paul met twinkelende ogen terwijl Tim instemmend knikt. “Maar ook de bijzondere gesprekken die je voert tijdens zo’n restauratie, als we weer eens op een zaterdag tot laat in de avond bezig waren. Eens te meer hebben we ons bij bepaalde dingen neer moeten leggen onder het mom van “morgen is er weer een dag”… inmiddels een gevleugelde uitspraak binnen onze familie. Wellicht is dit project het bewijs van het gezegde, dat het leven van toevalligheden aan elkaar hangt…”.

 

Wetenswaardig: Tijdens de IAA in Hannover werd in 1949 de “170 S” geïntroduceerd. Deze oude “170 V” diende als basis voor de “170 S”, maar werd op vele punten verbeterd. Zo had zij een grotere carrosserie en ook de motor was flink onder handen genomen, al bleef het basisconcept overeind. Tussen mei 1949 en februari 1955 vond de productie van dit model plaats. Ten opzichte van de V-serie sprong de positie van het reservewiel in het oog. In plaats van montage op de achterklep, was nu gekozen voor een keurige opberging in de kofferbak. De lijst met variaties op het thema 4-deurs sedan was destijds nagenoeg eindeloos, met o.a. twee verschillende cabrioletuitvoeringen in het leveringsprogramma (“170 SA” en “170 SB”).

 

Productie van de “170 S” eindigde in 1955, waarna de 180-serie (W120 Ponton) de honneurs overnam. Mercedes Benz onderscheidt voor de “170 S” de volgende carrosserievormen:

 

136 040   Vierdeurs, 4-5 personen Sedan

136 042   Tweedeurs 2-3 personen Cabriolet SA (2 zijruiten)

136 043   Tweedeurs 4-5 personen Cabriolet SB (4 zijruiten)

136 044   Ziekenwagen

136 049   Vierdeurs 4-5 personen Sedan met schuifdak

136 051   Chassis voor speciale Sedan carrosserie

136 052   Chassis voor speciale Cabriolet A

135 053   Chassis voor speciale Cabriolet B