Le Mans Classic 2018

 

De 24 uurs van Le Mans werd geboren in 1922, toen 3 ‘gasten”  elkaar op de Paris Auto Salon ontmoetten en elkaars dromen op de 29ste mei 1923 in vervulling zagen gaan, toen 33 auto’s zich verzamelden op de start-grid. Uitsluitend gedurende de grote staking in 1936 en de oorlogsjaren werd er niet geracet. Elk jaar in juni werd de race verreden op en niet permanent circuit, waarbij gebruik werd gemaakt van lokale wegen. Nu zou het lange circuit niet zo gemakkelijk opnieuw geopend worden. Dus kostte het drie jaar, voordat de noodzakelijke specialisten in organisatie van een dergelijk groots evenement hun kennis bij elkaar voegden. Zo ontstond de “Classic 24-hours of La Mans” - omgedoopt tot “Le Mans Classic”. De eerste editie startte op 21 september (officieel), uitste-kend georganiseerd door Peter Auto en - oprichter en stichter van de originele 24 uurs van Le Mans, de A.C.O. Zij zouden binnen één lang weekend op het lange circuit de volledige klassieke autowereld ontvangen. Zoals de organisatoren zelf stelden in hun persbericht: Dit is ons grootste plezier om nogmaals een feestelijk circuit van le Mans te zien gedurende een andere 24 uurs meeting, maar dan in de “vintage mode”.

 

 

Voorbereidingen

Voor een reis en verblijf van enkele dagen op een dergelijk groots evenement is wel enige voorbereiding noodzakelijk. Het was in 2010 voor het laatst dat ‘nJoy Media heeft geroken aan de Le Mans Classic, meestal omdat dit evenement tegelijk met andere evenementen werd gehoud-en. Keuzes moeten in dat geval gemaakt worden en om kort te gaan: het was lang geleden. Buiten het circuit werd iedereen die naar dat circuit wilde verrast door de drukte, beveiliging en onbegrip van marshalls. Vloeiend Engels spreken is niet echt nodig, maar iemand simpel de weg wijzen naar een parkeerterrein, camping of simpelweg de ingang is toch niet te veel gevraagd. Blijkbaar wel dus, want veel verder kwam men niet zonder echte hulp van een insider. Het was erg moeilijk om bij bepaalde posten te komen, maar goed uiteindelijk is dat ook gelukt. Eénmaal op het circuit kon je merken dat Peter Auto ervaringsdeskundige was en bekend van vroeger de Shell-Ferrari-Maserati Historic Challenge, Tour auto, e.d. 

 

Hoge verwachtingen

De honderden klassiekers starten in 6 grids. Daarnaast is er op alle dagen 24 uur vermaak op en rond het circuit. Het is maar voor weinigen weggelegd, maar voor die weinigen maakt de historische motorsport het mogelijk en Le Mans biedt hun de ultieme ervaring aan om strijd te leveren op het lange 24-hours of Le Mans circuit en geconfronteerd te worden met - niet alleen de onderlinge strijd - het beroemdste lange rechte stuk in de wereld…: de rechte van Mulsanne! De grids zijn zodanig ingedeeld, dat zij corresponderen met een specifieke periode en de auto’s die zijn geselecteerd hebben werkelijk geracet in het evenement in het voor hun bijzondere tijdperk. In elke grid worden 10 reserves achter de hand gehouden, die mee trainen in de dag en nacht sessie, voor het geval er equipes uitvallen. De grids 1, 2,3 en 4 zullen starten met de Le Mans start, zoals tussen 1925 en 1969. Erg spectaculair om - op welke manier ook - mee te maken…, naast de echte races (18), met zo’n duizend rijders uit meer dan 30 landen: ruim 8000 clubauto’s, 600 racewagens, 200 exposanten, 100 junior coureurs en 2 concoursen (Clubs & Le Mans Heritage Club)…

 

De Grids: 1 t/m 6

In de eerste grid reden de vooroorlogse auto’s (1923-1939), die destijds door hun coureurs tot het uiterste werden gedreven en aangespoord om vooral de auto voor hen in te halen, voor de geblokte vlag zou neergaan. We hebben het dan over Alfa Romeo 6 en 8C’s, de 4,5ltr of meer Blower Bentley’s met toegevoegde namen als “Mother Gun”, “Blue Train”, Alvis, Aston Martin Speed modellen, BMW, Bugatti T35 A en B  - T37 en T40, T44 - T50 en T51, Delage 3Ltrs, Delahaye, Invicta’s, Lagonda’s, Lorraine Dietrich B3/6 Sport, MB SSK’s, MG, Morgan, Riley, Singer, Talbot 105s en dit lijstje is vast niet compleet. Alle auto’s krijgen een coëfficiënt mee afhankelijk van hun klasse, die bepalend is voor het eindresultaat over 3 races, waarvan er 1 ‘s nachts wordt verreden.

 

• Foto 3: Grid 1 - #10 Alfa Romeo 8C 2300 Monza (1932) - D’Ieteren/de Vuyst/Lalmand (B). De eerste 8C 2300 was op tijd klaar om te debuteren in de 1931 Mille Miglia, de (zenuw) slopende race, zelfs voor specifiek ontwikkel-de auto's. Twee auto’s met carrosserieën van Zagato werden ingeschreven voor Tazio Nuvolari en Luigi Arcangeli. De nieuwe 8Cs waren zó snel, dat de banden binnen de kortste keren vergeven waren van blaren en de snelheid van de auto’s niet konden bijben-en. Hierdoor kwam de leiding in handen van Rudolf Caracciola in zijn zware, massieve 7,1Ltr Mercedes-Benz SSK. In een wanhopige poging de zeventien minuten kloof te dichten, ging Nuvolari helemaal los, wat uiteindelijk resulteerde in een crash door de stofwolk van de leider. Wraak kwam een paar weken later voor de volledig herstelde Nuvolari, die  de 8C 2300 de eerste grote overwinning tijdens een zeer natte Targa Florio bezorgde. Het markeerde het begin van vele succesvolle jaren in deze grote Italiaanse wegraces, die beide door de 8C 2300 drie keer op een rij gewonnen werden. Er werden vier 8Cs en één 6C ingeschreven.

 

Fanatieke coureurs

In de tweede grid kunnen we auto’s verwachten uit de periode 1949-1956. Ook in deze periode gold dat de coureurs tot het uiterste gingen om hun doel te bereiken, maar dat geldt voor alle grids en heden ten dage is dat niet minder. De eerst naoorlogse racers kunnen ook voor de nodige spektakel zorgen. Verschillende merken zijn inmiddels verdwenen en nieuwkomers geven act de présence, zoals Ferrari die de eerste race gelijk zou winnen. Zonder enige twijfel zijn de jaren 50 de Jaguar jaren met de C en D types, gevolgd door Talbot en Mercedes. In 1955 voltrok zich een waar drama tijdens de 23ste editie, toen een der racers na een botsing het publiek invloog. De coureur (Pierre Levegh) en 82 toeschouwers kwamen om het leven. Details kunt u elders vinden. Er was een enorme strijd gaande tussen Mercedes, Jaguar, Ferrari en Maserati om de koppositie. Verder zien we Lotus, Cooper, Austin Healey en Porsche, naast een verdwaalde DKW, Osca en MG.

 

Italiaanse raspaardjes

Verder met grid 3, waar om de eer Ferrari en Maserati strijden, naast Porsche, Morgan, Cooper, Aston Martin, en Jaguar. Zij voeren een verbeten strijd met Alfa Romeo, Lotus, TVR, MG, Panhard en we zien hier Chevrolet en Austin Healey ook hun best doen. Maar...., wat springen de Italiaantjes eruit: De legendarische Ferrari 250 GT Bread-van (foto boven) en hiernaast de Maserati T61 Birgcage. Alfa was vertegenwoordigd door de Giulietta SZ en SVZ.

 

• Foto #16 Ferrari 250 GT “Breadvan”(1960) - Halusa (A). De Breadvan Ferrari is een “one off” Ferrari, die in 1962 werd omgebouwd van s/n 2819 GT, een 250 GT SWB Berlinetta Competi-zione door Drogo, waarvan meerdere prachtige  “omgebouwde” Ferrari 250 GT’s bekend zijn. De originele 250 werd nieuw geleverd aan Olivier Gendebien (B). De auto werd verkocht aan Graaf Giovanni Volpi di Misurata uit Venezia (I). Bizzarrini gooide al zijn kennis - opgedaan bij het werken aan de GTO’s -in de strijd in samenwerking met koetswerkspecialist Drogo en zij kwamen tot dit vooruitstrevende aerodynamische koets-werk. Ge-ni-aal !! Na zijn gedaanteverwisseling tot Breadvan startte een tumultueus leven in Engeland, Amerika en Duitsland, om tot slot te belanden bij Martin Halusa (A). Hij reed er eerst mee in 2014 in de Tour Auto (#243). Vervolgens zie je de Breadvan in alle bekende rally’s en race-evenementen over de wereld, zoals de Monterey Historic Automobile Races, Goodwood Festival of Speed en de Tour Auto. En wat is het gaaf hem te zien racen op zijn debuutcircuit: Le Mans !

 

• Foto rechts: #6 Maserati Tipo 61 Birdcage (1960) - Fierro (ESP). De Birdcage werd gebouwd van 1959 - 1961 om te racen in sportwagen evenementen, waaronder de 24 Hours of Le Mans. Er werden 16 exemplaren geproduceerd en werd uitgerust met een 4 cilinder 2890.3cc motor, die 250pk aflevert. Er werd een ingewikkeld buisvormig ruimteframe ontwikkeld uit zo’n 200 Chromoly staal getrokken buizen, die aan elkaar gelast een “vogelkooi” (Birdcage) vormden. Vooralsnog was de Birdcage wel succesvol, maar moest te vaak afhaken als gevolg van problemen met de aandrijving. Tipo 61 Birdcage wordt nog veelvuldig gespot tijdens de diverse historische races…

 

Ferrari's en GT's

Met grid 4 houden we ons bezig met auto’s uit de periode 1962-1965. Een korte maar heftige periode waarin Ferrari het podium beheerste en de GT’s de overhand hadden. Het kampioen-schap stond open voor de Ferrari’s 275 GTB’s en 250 LM’s, Ford GT40, Iso, Shelby Cobra’s en Mustang, Porsches, Jaguar en Alpine om er een paar te noemen. Gezien de verschillen aan motorinhoud - van 1600cc tot meer dan 5Ltr (Iso 5,7Ltr) - en vermogen wordt ook hier gebruik gemaakt van een coëfficiënt.

 

De monsters van het veld

De grids 5 en 6 zijn al even spectaculair als de andere. In beiden rijden de echte kanonnen uit resp. 1966-1971 en 1972-1981. Zo rond 1966 neemt de middenmoter de leiding over en verslaat Ford “Cavallo Scrimante” in een spec-taculair ge-vecht. Nu - anno 2018 - rijden in grid 5  “beesten” als  de  Duckhams  Ford,  Lola  T70 MK II,  Chevron,  diverse Porsches, Ferrari 365 Daytona’s en 512 S.

 

In grid 6 slechts...

In grid 6 moeten we “genoegen nemen” met Ferrari 512 BB LM (6), Porsche 911-930-935 en BMW M1 Procar, naast Chevron, Lola, Mirage en Osella. Zelf ‘s nacht trilde de nagloeiende hete lucht van overdag en mochten de oordoppen nog steeds het geluid van de machtige motoren doorlaten…, het genieten was er niet minder om, dank zij de heren coureurs…!II