/ specials / h.v.l. class leather - h.v.l. carinteriors

Robert (NOFEAR) van Gemeren vertelt op F-Chat.eu..."
May 16 & 17, 2009

                                                                               © 2009/2016 'nJoy Media

 

Als F-chat site-eigenaar, die zelf ook een Ferrari heeft én ook nog eens FCN-lid is, maak je soms nog wel eens wat mee. Of kán je regelmatig wel eens wat moois meemaken, wat in een andere hoedanigheid misschien wat minder lukt. Ik prijs me in ieder geval zeer gelukkig dat ik mensen en bedrijven kan aanspreken en dan ook iets terug te bieden heb, hoe onbenullig dan ook. Neem nou het navolgende eens.

 

Ik had wel eens iets gehoord over ene Henk van Lith in Wadenoijen, gewoon in Nederland dus, en dat dat helemaal "je van het" was op Ferrari interieur gebied, vooral ook betreffende "leer", en alles wat daarmee te maken had. Ik had hem wel eens een keer gezien op een bijeenkomst ergens, maar toen was ik nog maar net gestart met mijn F-Chat, en ik wist verder van toeten nog blazen. Maar een van onze F-Chatters kent hem vrij goed (RedmondialTcab), en zo hoorde ik er ooit nog eens een keer wat meer over. Zo gaan die dingen nou eenmaal. We kletsen en chatten wat af, daar is deze site immers mede voor.

 

Laat ik hem nou dit voorjaar ineens tegenkomen bij het eind van de "FCN 3 Provinciën Rit", binnen bij de receptie! Ik was aan het fotograferen daar en zei iets en vroeg iets en kreeg een visitekaartje terug. Ik moest maar eens bellen. En iets op papier zetten en toesturen. Zo gezegd zo gedaan. Keurige brief gemaakt met een aanbod en tegelijkertijd gevraagd of het niet mogelijk is iets aan de deurbekleding te doen van mijn 328, omdat je de speakers van de stereo totaal niet hoort. Dat is gewoon een soort tapijt dat er tegenaan zit, het geluid kan totaal
niet weg. En dat zint me eigenlijk niet.

 

Na een paar weken eens gebeld, 2x voicemail. Daar had ik niet zo'n zin in dus later nog eens geprobeerd en ja hoor, Henk aan de lijn. Teruggekomen op mijn brief en mijn "probleem", Cor natuurlijk nog even genoemd, want een kruiwagentje is altijd handig, Henk had ook al wel eens van F-Chat.eu gehoord, en binnen no-time hadden we een zeer aangenaam gesprek. Ik zeg nog "Jôh, ik wil u niet van uw werk houden hoor", maar ik moest zeker later nog eens terugbellen om een afspraak te maken, dan konden we eens wat bespreken. Hij had het toen net even té druk, want hij moest ook nog naar Italie, etc, etc.

Ik een paar weken later weer gebeld, en ja hoor, 't was goed, een datum geprikt "ergens in de ochtend". Op de bewuste dag 5x naar buienrader.nl gekeken, want het regende, maar net achter een bui die net voorbij Zwijndrecht was… zou moeten kunnen! Wagen naar buiten, regenjas aan en rustig aan de bui achterna. Niet te hard, de weg was drijfnat en anders zou ik de bui weer inhalen. Wel vol goede moed, want dit leek me toch spannend te worden. Henk was inderdaad een grootheid in autointerieuren, vooral Ferrari's, en ik zou nog wat uitgelegd krijgen ook! Ik zou er om half 12 aankomen dacht ik. Iets te laat naar mijn zin, want dan zit je al tegen de lunch aan, maar als ik nou 12.15 weer weg zou zijn, kon net dacht ik, dan zou ik hem niet teveel lastig hebben gevallen.

 

Afijn half 12 werd het. Vanaf de A15 nog een prachtige route door een stukje Betuwe, tussen alle kersenbomen door. Even zoeken en voilà, gevonden. Ik parkeer de auto en doe toch maar mijn dak erop want het begint te hard te regenen, de volgende bui. Ik klop aan en de deur gaat open, je doet een stap naar binnen en staat meteen in de werkplaats. Dat was al overdonderend, want het is ook écht een werkplaats; overal spullen, rollen leer en andere dingen, een grote werktafel, een balie, overal posters en snuisterijen aan de muur, opnieuw beklede stoelen op de grond, een plafonbint met allemaal FCN-rallybordjes eraan, kasten vol met ordners en multomappen, hier en daar wat miniatuurtjes en wat foto's en dan links……. een super klassieker op 1:1; een 330 America, letterlijk uit de USA, met het complete interieur eruit! Daar sta je dan. Als broekie. Adembenemend.

 

Gelukkig is Henk een zeer aardige vent, en die begint meteen maar te praten. Althans we beginnen met koffie natuurlijk. Dat breekt tenminste lekker. Even wat over en weer gepraat en gevraagd tot hij zegt; "wacht even, ik zal even bij het begin beginnen. Want anders is het niet duidelijk". Nou, en dat heb ik geweten…:.

 

Jullie moeten je daarbij even voorstellen dat je tegenover iemand staat, die a: gewoon gek is van zijn werk, zijn werk gewoon ook dolgraag doet, dat werk prachtig vindt, autoliefhebber pur sang is, Ferrari liefhebber in 't bijzonder, en b: zich daar dan ook totaal in bekwaamd heeft. Zich daar helemaal in verdiept heeft, alles gelezen, alles onderzocht, vele jaren ervaring, omdat ie er zich gaandeweg helemaal in gespecialiseerd heeft, steeds moeilijkere klussen kreeg en aannam en dat allemaal tot een goed einde bracht, want c: Gezien de vele ingelijste bedankjes aan de muur waar de winnaars van Concours d' Elegance 1ste prijzen Henk bedanken voor de het geweldig gemaakte werk; hij is gewoon ook zo knetter goed in zijn werk, qua vaardigheid: zijn vingers doen wat zijn hoofd wil en ziet en er is de juiste instelling en inzet. Het moet gewoon perfect zijn, zonder concessies en dat past natuurlijk prachtig bij Ferrari. Écht vakmanschap is wat dat betreft een prachtig iets! Inmiddels komen de klanten dan ook van heinde en verre. En dan bedoel ik echt wereldwijd. Je praat hier dus niet over iemand die "zelfs klanten heeft uit België en Duitsland", maar over iemand die wagens krijgt vanuit het Canada, Australië en Amerika! Dát nivo dus. "Slik". De auto waarmee Henk nu bezig was, was ooit van Nancy Sinatra.

 

Afijn, Henk begint helemaal bij het begin. Zijn diensttijd en wat ie daar deed. Eerst dienstplichtig administrateur, daarna beroepsmilitair. Dat was toen al in een naaiatelier waarbij hij veel met leer werkte: dingen repareren, kleding herstellen, en ook interieurbekledingen van helikopters. Steeds meer werk kwam er allemaal bij, want Henk was handig, en vond het mooi om te doen. En dat werd allemaal steeds gekker en daar ontstond de eerste basis van zijn vakmanschap. Mooie verhalen over dienst passeren de revue, we zijn al lang aan het 3e bakkie koffie bezig en ik kijk op mijn horloge….

 

Daarna dus voor zichzelf begonnen met privé vliegtuigjes en sportauto's met allerlei interieuren en bekledingen. Zoals dus ook binnenbekledingen van motorkappen hè! Die stof die met stiksels in ruitvorm aan de onderkant van een motorkap zit. En ook cabrio-kappen natuurlijk. Voor allerhande wagens. Dat ging allemaal goed en zo werden steeds mooiere en duurdere wagens bij hem gebracht, van steeds verder vandaan. Zo ook Ferrari's en steeds meer en vaker. Henk had namelijk inmiddels massa's verstand van leer, en dan ook van het beroemde Connolly leer. Waarbij hij uiteindelijk zelfs de stempels en stalen overgenomen heeft van de fabriek toen die failliet ging. Het is er dus officieel niet meer, maar wel bij Henk! Want die heeft zijn eigen leerlijn opgestart.

 

Het is al dik voorbij half één, ik zou om kwart over 12 weg zijn, ik heb me al 2x verontschuldigd, joh ik hou je van je werk af joh, maar het antwoord is alleen maar: "ff een soeppie?". :o Nou zal je zeggen, over dat speciale leer zoeken, nou is dat nou zo moeilijk dan? Er is toch leer zat in de wereld? Maar het Connolly leer is echt het beste van het beste. Dat heeft te maken met het procédé waaronder het gemaakt is, en vooral het verven ervan. Het gaat nu te ver dat procedé uit te leggen, dat kan je op internet wel vinden ergens, maar kort gezegd, het heeft te maken met het selecteren van de juiste huiden, van zeer hoge kwaliteit en dan het drogen en looien en soepel maken en verven. Waarbij je met het laatste niet de poriën mag verstikken. Leer is immers een natuurproduct, het moeten blijven ademen. Het moet vocht op kunnen nemen. Maar toch slijtvast zijn, zeker met een kleurtje. En dat is allemaal nog niet zo makkelijk.

Dat werd me even bewezen met een loep en een paar stukken leer. Henk schuift een stuk leer onder mijn snufferd en zet er een loep op en zegt: "kijk eens!". Nou... ik zie niks, mooie stukkie leer toch? Oh ja? En nou dit? Weer kijken. Tsja, dit ziet er geloof ik wel anders uit. De putjes die erin zitten, zijn echte gaatjes, dat kan ik zien onder een loep, wat gek, en het zit zeer onregelmatig, helemaal niet "mooi". "Nee, maar dit is écht wel Connolly en dat is nep". Woow! :. Hoe kan dat? "Door het verven en het looien; die gaatjes zijn de poriën van de huid; dat is waar een haartje doorheen stak, zoals wij dat op onze huid ook hebben...", enz enz enz. En zo gaat het maar door! Nooit geweten dat er zoveel te weten is over leer, maar Henk weet het. Dan laat Henk even een paar Connolly stalen zien die hij ter beschikking heeft. Nou ja, een paar! En allemaal met een eigen Connolly kleurnummer. Henk kan het leveren. Dan hebben we het nog niet over de andere materialen gehad, tapijt, ondervilt, watervast papier, klassiek hemeldoek, speciale drukknopen ………. Oef wat een hoop. Hij pakt het ene na het andere. En het ene plakboek na het andere, want hij heeft ook keurig bijgehouden wat ie zoal gedaan heeft en daar allemaal foto's van gemaakt.

 

Ondertussen wordt er nog een keer aangebeld door een vervoerder, die komt even een rolletje afleveren. Nou ja, "rolletje". Henk krijgt net een telefoontje, en ik bied aan om het ff af te handelen met die chauffeur, en ik til me vervolgens het l…. aan die rol. Goedendag zeg. Dat was dan zo'n hele dikke rol van dat ondertapijt, dan onder de vloerbekleding zit. Want dat heeft ie allemaal óók! Logisch, hij maakt een heel interieur soms weer opnieuw, letterlijk vanaf de bodem. En met dergelijke oude auto's stuit ie dan regelmatig op problemen waar hij zelf een oplossing voor moet zien te vinden. Omdat iets wat kapot is "er niet meer is". En hij dat dus zelf maar moet zien op te lossen. Door zelf te laten analyseren en na te maken of te fabriceren. Want klanten op zijn niveau zijn kritisch, het moet "weer als nieuw", of zoals "het vroeger was". Ja allemaal leuk maar met wagens van 40-50 jaar oud; wat nou als het er niet meer is? En je kan ook niet ff diegenen bellen die ze in de 50-er jaren bekleedden want je hebt hun telefoonnummer niet meer of ze zijn er simpelweg niet meer.

Neem bijvoorbeeld een middenconsole van toen, of een deurpaneel. Henk moet dan puur zijn eigen verstand en ervaring aanboren om zo'n probleem te tackelen. Gelukkig zijn er ook nog enkele kenners uit die tijd van Enzo die de kennis graag met hem delen. Dat is niet zomaar ff in een boekie snuffelen om te lezen of te zien hoe dat moet. Ergens natuurlijk wel prachtig en een enorme uitdaging want die klanten verwachten gewoon van Henk dat ie het wel oplost: "joh, jij kan dat toch ff namaken of zo, jij kan dat wel" Jahaaa, dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Op zo'n manier word je reputatie bijna je eigen molensteen om je nek. Maar hij flikt het! Geweldig.

 

Henk is dan ook een "superzeur". Ik leer namelijk vervolgens, dat de ene bekleding de andere nog niet is en het ene bedrijf, dat ook in interieur restauratie doet, de andere nog niet is… Zo'n opnieuw beklede stoel of achterbank; het mag niet te bol en te slap staan natuurlijk, maar ook weer niet te strak en te plat! Het moet precies goed. En daar moet je met de bevestiging aan de achterkant/onderkant precies rekening mee houden, want leer rekt natuurlijk. Dat moet je dus precies uitrekenen of.. je moet er gewoon feeling voor hebben. Idem voor de afwerking. Ergens bij een rothoekje, als je een bochtje om moet, dan moet het inkepinkje niet te strak zitten want dan scheurt het vroeg of laat, maar ook weer niet te ruim, want dan lubbert het. Dat is dus gewoon letterlijk millimeterwerk! Ga d'r maar aan staan. En zeker als het op een onmogelijke plek zit in een auto. Daar al aan gedacht? Je zit vaak niet zomaar lekker aan een bureautje hoor, maar je zit je in een rare positie te manoeuvreren. Op de grond, half in de auto, of half eruit, op je rug, op je buik, of wat dan ook. Dat zal nog een menige zucht en vloek opgeleverd hebben door de jaren heen..:.

 

Nou doet Henk niet álles zo maar uit zijn hoofd, dat kan niet, dat zou té gek zijn. Er zijn werkplaatshandboeken, waar ook alles in staat van het interieur. Dus hij kan van te voren zien hoe dingen gemaakt zijn. Hoe dat in elkaar steekt, wat er op uit komt, hoe het bevestigd zit, etc. Daar moet ie immers rekening mee houden met het knippen of snijden. Waar laat je bijv het stukje surplus van het leer, of je moet weten, waar trekt het, welke krachten staan er op het leer. Een voorbeeld is de bovenkant het dashboard van een 550, bij de ruit, daar krimpt het leer door de zon, en dat hebben ze net te kort gesneden, waardoor de ondergrond bij veel 550's tevoorschijn komt. Ik had dat zelf een keer gezien en vertelde het hem en dat bleek dus te kloppen en een kwaaltje te zijn. En hij wéét dat ook allemaal! Prachtig! Kijk da's nou het voordeel als je bijna dagelijks met Ferrari's werkt, dan krijg je zo veel kennis en ervaring daarin. Daar kan een ander dan eigenlijk bijna niet tegenop. Henk heeft dan ook heeeel veel Ferrariboeken, ook van vroeger. Die anderen niet hebben, want hij heeft namelijk inmiddels een heel goed contact met de fabriek. Wat zeg ik, het is zo langzamerhand meer de fabriek die Henk belt dan dat hij Ferrari belt. Ja écht! Ze hebben regelmatig contact met elkaar. Dan weer dit, dan weer dat. Hij wordt ook veel gevraagd om advies.

 

Fantastisch was het verhaal te horen hoe dat bijzondere contact vorig jaar nog een stap hoger ging. In mei vorig jaar was er een veiling op de Ferrari fabriek. Omdat er een Ferrari 250 GT Lusso, waaraan Henk gewerkt had, hier geveild zou worden en dus aan belangrijk wereldwijd Ferrari minnend publiek getoond zou worden en hij een dag erna een afspraak op de Ferrari fabriek had. Net aangekomen in het heiligdom Maranello werd Henk gebeld door een uitzinnig en super enthousiaste eigenaar. Hij vroeg of Henk zo snel mogelijk richting de veilinghal wilde komen, er stond namelijk iemand op Henk te wachten bij de Lusso. Nadat Henk het gesprek gevoerd had met deze man bleek al gauw dat hij niet de enige was geweest die belangstelling toonde voor het door Henk gemaakte werk. Van alle kanten kwamen mensen op hem af. Er werd gekeken, gemeten, matjes opgetild en goedkeurend geknikt of gecomplimenteerd en visitekaartjes werden uitgewisseld. Dat dit project geslaagd was bleek wel toen het hoogste bod afgeslagen werd. Fenomenaal !!! Deze auto is te zien met nog veel meer zeldzame Ferrari's op www.carinteriors.nl.

Maar het mooiste kwam de dag erna tijdens de afspraak op de fabriek. Toen bleek met hoeveel interesse deze auto was bekeken door de mensen van Ferrari Classiche. Er werd gesproken over originele materialen, vakmanschap en kritisch inzicht waardoor Henk maakt wat hij maakt. De complimenten volgde. Het hele bezoek heeft de samenwerking met Henk en de Ferrari fabriek een impuls gegeven waardoor er inmiddels een zeer goede samenwerking tot stand is gekomen. Henk vertelde dat dit hele project natuurlijk alleen zo goed heeft kunnen slagen doordat de auto als restauratie object perfect gerestaureerd was bij Forza Service in Oss en fenominaal gespoten was bij Auto Classica in Nederhorst den Berg die garant staan voor de absolute kwaliteit.

 

Er wordt nogmaals koffie ingeschonken. Ik durf niet meer op mijn horloge te kijken, ik schaam me kapot. Ik heb ondertussen mijn werknemers maar gebeld; ga maar naar huis, want het loopt dusdanig uit, ik ben niet meer op tijd terug. Want we moesten natuurlijk ook nog foto's maken. Eerst bij de grote werktafel. Waar de rollen leer liggen. En "ondertapijt", zo noem ik het maar even. Henk legt iets neer en gaat dat knippen. Met zo'n grote schaar. Hij legt een patroon erop, staat dan zelf aan één kant, en met half gestrekte arm gaat het dan; sjwooooooooeeep, "knip". Tsja, dan zie je zó dat ie dat al honderden keer gedaan heeft. "Is het zo goed/ duidelijk?" zegt ie. "Krijg je het erop? Je moet het maar zeggen hoor". "Ja ga maar gewoon aan de gang" zeg ik, "ik zorg wel dat het goed erop komt hoor!". En zó knipt en snijdt Henk, en ik sta maar te kijken en plaatjes te schieten. Geweldig gewoon! "Ook nog even bij de auto?" "Ja heel graag" zeg ik. Wat is dat ding mooi zeg. Henk gaat zitten en gaat iets aan de deur doen, iets afplakken. Ook daar zie je zó het vakmanschap er vanaf. Die vingers zijn gewoon getraind hierin en het gaat zo zeikerig netjes, maar ook zo handig; prachtgezicht! En zo wordt het maar later en later…. "Nou zo heb ik het wel" zeg ik.

 

Vervolgens raken we nog wat aan de praat over "ondernemerschap" en alles wat erbij komt kijken. Hij vertelde dat hij inmiddels de juiste klanten gevonden had die de beoogde kwaliteit en het daaruit voortvloeiende werk op waarde wisten te schatten. Dit was wel eens anders geweest. De laatste kop koffie is dan ook echt de laatste, om het af te leren… Vervolgens gaan we naar buiten, nog even naar mijn wagen kijken. Ik leg uit wat ik niet fijn vind, die dikke bekleding voor de speakers, en we spreken af dat als ik er aan toe ben, we maar eens moeten kijken naar een oplossing. Iets met een soort speakerstof, of gaatjes erin, moeten we ooit nog eens bekijken. Henk vond dat er eigenlijk geen radio in moest zitten, omdat je dan het Ferrari geluid niet meer hoort.

 

Afijn, nou gaan we écht naar huis. De hele middag is "naar de gompes". Waar ik voor kwam hebben we ´t maar 10 minuten over gehad, de rest was uitleg en demonstratie van Henk. Waar ik het aan te danken heb, ik snap het niet, want hij heeft het al zo vreselijk druk. En dan is tie ook nog eens een keer zo enorm vriendelijk en aardig. Ik bedank hem in ieder geval meer dan hartelijk. Wat een middag! Het lijkt wel een korte vakantie. Zo ongelofelijk fantastisch. Ik start en rij weg, maar ben er met mijn hoofd niet bij. Ál die indrukken die ik opgedaan heb, alle kennis die ik verteld kreeg, het duizelt me gewoon. Ik rij expres verkeerd en kom op een klein pisweggetje terecht waar in een bocht 2 collega paardekrachten lodderig staan te kijken naar hun 270 collega's die onder mijn motorkap liggen en ik stop even en stap uit. Ze komen dichterbij, alsof ze 't weten! En ik maak nog maar eens wat foto's. Een eind verderop staat een tafel met kersen te koop bij een boerderij, en daar maak ik maar eens gebruik van. Dat lijkt me een mooi tastbaar aandenken aan deze fantastisch dag in de Betuwe.

 

Van werken komt helemaal níks meer. 's Avonds rol ik in mijn bed en laat alles nog eens de revue passeren. Wat een dag. Wat was het geweldig. Henk, wat kan ik zeggen? Super gewoon! Ik heb me vreselijk vermaakt, ben echt onder de indruk en dank je enorm voor de uitleg en demonstratie die je gegeven hebt. Het was ook nog eens een keer supergezellig met hele fijne gesprekken. Ik ga deze dag nooit meer vergeten. Nogmaals dank. En heel veel succes gewenst met je bedrijf en je werk. Dat je maar veel Ferrari's weer helemaal mooi en goed mag maken! Als ik ooit wat te restaureren heb, nou dan weet ik het wel!: HVL Exclusive Italian Interiors in Wadenoijen....
Absoluut! Keep up the good work!

| Fotos: Robert van gemeren / HvL Carinteriors